Eerlijkheidshalve moet ik eerst even bekennen dat ik deze blog schrijf bijna twee weken nà de laatste sessie. Vakantie kwam eerst, maar ik voelde ook de nood om alles even te laten bezinken.

Want wat zijn die 10 sessies snel gegaan! Ik heb het gevoel dat mijn lijf al die veranderingen nog steeds niet helemaal heeft opgeslagen. Het blijft nog bij een soort bewuste competentie: als ik erop let, lukt het, maar vanaf dat mijn hoofd er niet mee bezig is, verval ik heel snel weer in mijn oude bewegingspatroon.

Ik neem het mezelf vooralsnog niet kwalijk. Mijn doel bereiken kan immers via een omweg (ook dat heb ik geleerd). En dat vraagt tijd. Veel tijd.

Maar ik hoor u vragen: ‘Gaat het dan nu beter met je rug?’ Ik herlas nog een keer mijn allereerste blog hier. Ik sprak daar over ‘rugpijn dag en nacht’ en dat ik hoopte dat Alexandertechniek mijn rugpijn zou doen verdwijnen. Ik had ook vaak hoofdpijn, en werkte al die pijnen uit op mijn omgeving.

Wel, ik kan alvast zeggen dat daar een gigantische verandering in is gekomen de afgelopen 10 weken. Mijn rugpijn plaagt mij alleen nog wanneer mijn hormonen mij plagen (dat hoort erbij, zeker?). Ik sta (meestal) pijnloos op, en kom ook pijnloos de dag door. Ik weet dat, omdat het aantal pijnstillers dat ik neem, significant gedaald is 😊.

Maarrr zoals ik al zei, is het bewust bewegen cruciaal. En dat moet ik nog steeds helemaal zelf doen. Dus het blijft werken. En mislukken, en opnieuw proberen. Ik ben alvast heel erg blij met mijn proces. Want mislukken en opnieuw proberen, dat had ik ook nog te leren…

Heb je zin gekregen om ook Alexandertechniek te doen? Het is zeker een aanrader. Maar weet dus dat het vooral jijzelf bent die het werk moet verrichten. Alleen dan zal je de vruchten ervan plukken.

Succes!

Het begin gemist? Lees het hier.