Stop it! Dat was het thema van de sessie vandaag. Een eerder filosofische sessie.

Na de sessie van vorige week (het leren balanceren van mijn hoofd op mijn ruggengraat, weet je nog?) vertelde ik immers tegen Marianne dat, door er zo mee bezig te zijn, mijn lijf -mijn nek, in concreto- in een kramp sloeg. Het gevolg was dat ik mij leek te bewegen als een robot. En even begon ik te twijfelen: als mijn lijf dit nu gewoon niet kan? Als mijn motivatie niet groot genoeg is? Als dit nu gewoon niks voor mij blijkt te zijn?

Ik vertelde al eerder dat geduld niet mijn schoonste eigenschap is. Wel, mildheid is dat ook niet. Ik ga altijd recht op mijn doel af, liefst zonder al te veel omwegen, wegens inefficiënt en al. Mislukken is bijna niet toegestaan.

Dus dat werd het onderwerp van deze sessie.

Want Alexandertechniek is niet recht op je doel afgaan, maar verkennen, voelen, soms een ander pad nemen, en uiteindelijk wel op je doel terechtkomen.

En wat moet ik doen om mijn lijf te leren op een niet pavloviaanse manier te reageren? Ik moet stoppen.

Stoppen met zo hard te proberen. Maar ook stilvallen, om bewuster te worden van de triggers die mij telkens weer verleiden om snel actie te ondernemen. Voor ik ga zitten, moet ik stoppen. En een keuze maken. Ga ik zitten? Of niet? En hoe ga ik zitten? Met een dans, of plof ik mij gewoon neer?

Dit alles valt trouwens ook toe te passen op vele gebieden in mijn leven. Vandaag heb ik bijvoorbeeld bewust beslist dat ik die M&M’s gewoon mag eten. Maar morgen, morgen ga ik stoppen voordat ik de snoepkast open trek.

Owja, en als jullie meer willen weten over het stop it-principe; hier is een hilarisch filmpje dat dat fijntjes demonstreert. En als je echt wil weten hoe je dat stoppen kan toepassen in jouw leven, zal je toch gewoon een afspraak moeten boeken met Marianne 😊.

Lees hier de volgende aflevering.

Het begin gemist? Lees het hier.